لنزهای تماسی
لنزهای تماسی
استفاده از لنزهای تماسی به طور دائم سبب بروز عوارض جانبی در افراد می شود که ممکن است آن ها نسبت به آن بی تفاوت بوده و به آن توجهی نشان ندهند.
لنزهای تماسی باعث می شود که از میزان اکسیژنی که از هوا به سلول های چشم می رسد ، کمتر شود ؛ در نتیجه لنزهای تماسی ، سبب خشکی قرنیه شده و بر روی کیفیت دید اثر می گذارند.
از جمله دیگر عوارض ناشی از استفاده طولانی مدت لنز ، عبارت اند از :
- درد چشم
- تاری دید که ناشی از تجمع سلول های ملتهب شده است
- حساسیت نسبت به نور
- قرمزی چشم
- ریزش مداوم اشک
- رشد غیر طبیعی رگ های خونی در اطراف ناحیه
- زخم های چشمی
- سوزش و خارش چشم
- عفونت ( ریسک عفونت ، خصوصا در مورد لنزهایی که از جنس هیدروژل می باشند ، بیشتر است ؛ عفونت هم به نوبه خود می تواند باعث هر یک از این عوارض شود. )
- تولید بیش از حد ماده موکوزی
- ایجاد نواحی کیستیک در سطح قرنیه که نشانه ای از بروز اختلالات متابولیک در قرنیه بوده و می تواند به علت کمبود اکسیژن باشد.
- تغییر شکل سطح قرنیه که سبب کاهش بینایی می شود.
- ایجاد هوا در زیر لنز ، ناشی از کمبود اکسیژن یا تجمع حباب.
حذف دائمی عینک با لیزیک و لازک
لنزهای طبی ، را طبق اصلاح عيوب انکساری می توان به سه دسته تقسيم کرد :
- کروی ( به منظور اصلاح دور بينی و نزديک بينی )
- توريک ( به منظور اصلاح آستيگماتيسم )
- دو کانونی ( به منظور اصلاح پیرچشمی )